mondriaan

Onthuld bij het Haagse filiaal van de Bijenkorf: de op bekende kunstwerken gexefnspireerde collectie van Michael Barnaart van Bergen, die hij maakte ter ere van de tentoonstelling Mode ? Kunst in Gemeentemuseum Den Haag. Zijn Hommage-collectie bestaat uit zes jurken.

 

Een van de kunstwerken waardoor Barnaart van Bergen zich liet inspireren is de beroemde foto Le Violon d'Ingres van Man Ray, waarop een vrouw als viool staat afgebeeld. De ontwerper vertaalde de foto naar een lange gebreide jurk met F-sleutels. Ook baseerde Barnaart van Bergen twee jurken op schilderijen van Piet Mondriaan, waarvan één doet denken aan Yves Saint Laurent’s jurk met Mondriaan-dessins uit 1965.

De Hommage-collectie is vanaf vandaag te koop op de website van Barnaart van Bergen, en is tevens gedurende de tentoonstelling Mode ? Kunst (van 3 september 2011 tot en met 8 januari 2012) verkrijgbaar in de museumshop van het Gemeentemuseum. Prijzen van de jurken variëren van 175 tot 225 euro. De Haagse modeontwerper wil elk jaar nieuwe ontwerpen aan de Hommage-collectie toevoegen.

In de aanloop naar de tweede editie van de Haagse Museumnacht op zaterdag 3 september, staat de Bijenkorf Den Haag de komende weken in het teken van mode en kunst. Naast de tentoongestelde Hommage-collectie, worden bezoekers van het warenhuis gedichten voorgelezen door modellen. Bijenkorf-bezoekers ontvangen ook een flyer met kortingscode waarmee ze een tweede kaartje voor de Museumnacht voor de helft van de prijs kunnen aanschaffen, en kans maken op een creatie van Barnaart van Bergen.

rien a déclarer

een heerlijke no-nonsensefilm

Dit is het verhaal van twee douanebeambten die vernemen dat hun kleine vaste douanepost op de grens tussen Courquain (Frankrijk) en Koorkin (België) op 1 januari 1993 zal verdwijnen. De Belg Ruben Vandevoorde, een overijverige douanier én francofoob van vader op zoon, ziet zich gedwongen om de eerste gemengde Frans-Belgische vliegende brigade op te richten. Zijn Franse partner wordt Mathias Ducatel, iemand waarmee hij het absoluut niet kan vinden, maar die tot ieders verrassing spontaan bereid was om de vaste partner te worden van Vandevoorde. Samen zullen ze de binnenwegjes in het grensgebied afschuimen, op zoek naar drugkoeriers en andere smokkelaars. Douanier Ducatel houdt er in het dagelijkse leven echter al bijna een jaar een geheime relatie op na met Louise Vandevoorde, de zus van Ruben. Mathias zal zich dus geen moeite sparen om zijn nieuwe douaneopdracht te doen slagen en de sympathie en achting te winnen van de broer van zijn geliefde

www.Japthi.nl nieuwe website

De laatste nieuwsbrief van Maartje van den Brand :

Ik zet hem op de weblog omdat Maartje hulp vraagt en omdat ze nog steeds blij is met iedere nieuwe donor en omdat ik haar werk zo enorm waardeer!!

lieve allemaal

Amsterdam is nog aan het na genieten van, volgens sommige de beste parade ooit, en hier is het een stille maandag.

Het heeft even geduurd maar hij is zo goed als af; de nieuwe website: www.japthi.nl  Lieve Kat, Allain, Aren (voor de prachtige foto’s) en Lin (en Ger), dank jullie wel, het resultaat is super!!

Het waren 2 innoverende weken waarin in heel veel is gedaan en bereikt, bedden, tafels en stoelen zijn besteld en het is wachten op de kasten. Jan,Ad en Emmie, ook vandaag werd weer naar jullie gevraagd. Dank voor jullie bliksem bezoek, wat de volgende keer zeker langer mag zijn! En Jan en Ad; TOP, dank. Door jullie bezoek kreeg ik weer een duwtje in de rug en er werd bevestigd dat Japthi echt op de goede weg zit. En dit soort advies en feedback heeft volgens mij iedereen nodig die in een onmogelijk land als India iets op gaat zetten..

En Jannek, dank voor je steun en wijze woorden. Ik had het niet gered zonder je, deze 2 weken. Ik mis je nu dan ook echt. Goed niet te lang bij stil staan, want aan heimwee hebben we niets.

Ik zou vanaf vandaag 2 nieuwe vrijwilligers krijgen, maar het loopt allemaal even anders. Niet voor niets denk ik dan maar. Ik zeg er nog niet te veel over, want ik wil deze 2 weken even afwachten, maar dat de vrijwilligersorganisatie waarmee ik werk het mij niet makkelijk maakt is een feit. Gelukkig loopt Japthi ongelooflijk goed en heb ik vandaag met de helper-vrouwen afgesproken dat zij meer verantwoordelijkheden krijgen mbt lesgeven en de kinderen, daar waren ze enthousiast over. Misschien moet het dus wel zo zijnx85En in september komt Charlotte uit NL, dus daar kijk ik nu erg naar uit.

Ik gebruik dit medium eigenlijk zelden om iets te vragen, maar mochten er nou mensen zijn die in de maand sept of oktober niets te doen hebben en willen komen helpen, mail mij even en dan kunnen we het er over hebben. Want het gaat er echt van komen, volgende maand is Koni klaar en gaan we verhuizen, ik moet er nog maar niet te veel aan denken, want mijn hoofd loopt over, maar spannend is het wel!

Met de kinderen gaat het goed, Vidhya, het nieuwe meisje, moest vorige week bijna worden opgenomen in het ziekenhuis omdat ze zoveel pijn heeft en niet meer at. Maar dat gaat gelukkig nu weer beter. Het is zo heftig om te zien, omdat ze normaal is, maar een lichaam heeft van een uitgemergeld spastisch meisje, ze weegt ook nog maar 19 kilo. Ze is gelukkig ondanks alles wel vrolijk. De rest van de kinderen zijn zo gek als altijd, maar extra lief voor mij omdat ik nu alleen ben.

Er gebeurd veel, nu ook in Nl, externe dingen waar ik geen invloed op heb. Dat is soms best lastig en verlang nu dan ook extra veel naar huis. Het is niet anders, volgens de astroloog breekt mijn goede periode na 15 november aan, ik kan niet wachten!!

Geniet van de zomer en de vakanties,

Liefs Maart

Mocht je toevallig naar India gaan…en wie heeft er nog duplo-lego over??

 

de draad des doods

Op een van onze fietstochten kwamen we in Kinrooi in Belgié uit bij "de draad des doods". Ik kende dat deel van de geschiedenis uit de eerste wereldoorlog niet en heb er met aandacht rond gekeken.

De Dodendraad, of Draad des Doods. Zo stond het stroomstootwapen bekend, dat door de Duitsers in de Eerste Wereldoorlog werd ingezet langs de hele grens tussen Nederland en België. Ook na bijna 100 jaar is de draad nog altijd niet vergeten. 
In Hamont-Achel en in Kinrooi in Belgisch Limburg leiden speciale bordjes naar een reconstructie van deze afschrikwekkende versperring, waarop 180 km lang, van Vaals tot Cadzand, een spanning stond van 2000 Volt of meer.

 das schalthaus

vreemde vogel

De "vreemde"vogel uit mijn vorige blog blijkt een oude bekende te zijn.

Dankzij Jac weet ik nu dat het een aalscholver is. Ik had hem moeten herkennen kijk hier maar eens.

rondje zuid Holland

Het reisje begon in Katwijk aan Zee met een prachtige fietstocht.  Daarna volgde Leiderdorp waar een mooie molen staat met in de top een “vreemde” (althans voor mij) vogel op de hoogste wiek.

Daarna volgden Scheveningen en Rotterdam.

In Scheveningen wandelden we langs het strand in een stralende zon en waren we dankbaar voor de verkoelende bries uit de zee.

We liepen langs dieren, grote mensen, kleine mensen en blote mensen en we zagen H&M met een handeltje aan het strand.

In Rotterdam scheen nog steeds de zon en kunst is overal in te zien.

De paarden in Rotterdam zijn nog de hele maand augustus te zien.

Vandaag zijn 25, door kunstenaars beschilderde, levensgrote paarden geplaatst op 25 locaties in de binnenstad van Rotterdam en de Kop van Zuid. Bij de VVV is een wandelroute langs de paarden verkrijgbaar. De paarden geven de stad ter gelegenheid van het FEI EK Dressuur 2011 en het 63ste CHIO Rotterdam een hippische uitstraling.

Het concept is bedacht door kunstenares en docente José Loeve en is met medewerking van Gemeente Rotterdam en de volgende kunstenaars tot stand gekomen:
Albert Kramer. Carine Mauritz, Bert Otto, Thijs Lansbergen, Harry van der Woerd, Tea Troost, Bart Aalbers, Arthur Remmig, Hella de Boo, Marina Radius, Karin Smits, Martha Lugtenburg, Jacques Tange, Marlous Tode, Howlin’ Quin de Vreede, Willem Stoop, Willem van Hest, Tinus Teder, Jack de Deugd, Rutger van Bruggen, Kees Hoogstraten, Erik Tode, Jan Beerda en de leerlingen van het Lyceum voor Beeldende Vormgeving Rotterdam.

 

 

het NAI

Vorige week schreef ik al over de tentoonstelling Dwarsdesign in het NAI. We zijn er geweest en ik kan alleen maar zeggen dat je het zelf moet gaan zien.

Het gebouw van het NAI is een prachtige strakke architectonische ontdekking van kleur en lichtspel. De betonnen ruimtes geven tentoonstellingen alle gelegenheid om uit te dragen wat ze willen zeggen.
De tentoonstelling Dwarsdesign is gebouwd in twee lagen, trapje op, trapje af en in iedere hoek een nieuwe verrassing. 

Het werk van de Chinese Ma Ke had mijn speciale aandacht. Zij maakt kleding uit pure grondstoffen, maar vaak ook uit afvalstoffen. Ze laat mensen spinnen en weven en ze heeft veel aandacht voor de oude borduurtechnieken uit haar land. In een filmpje zegt ze dat daar mensen van 55/60 jaar of ouder voor nodig zijn omdat de jongeren de techniek niet meer willen leren.

mensen

In 1956 riep mijn broer over de straat dat onze televisie was gearriveerd. Ik holde naar huis en zag het wonder van de bewegende beelden. Zwart/wit, één zender en een beperkte zendtijd.

Omdat we een van de weinigen waren die zo'n ding in huis hadden was het al gauw zo dat op woensdagmiddag de kamer vol zat met kinderen en op de dag dat een voetbalwedstrijd uitgezonden werd waren alle stoelen bezet door de mannen uit de buurt.

De tv had twee knoppen en op een van die knoppen zat een sleuteltje met een slot. Wij ( de kinderen) konden dus zelfs niet even stiekem iets kijken. Alsof er xfcberhaupt zo veel te kijken viel.

Deze week installeerden wij de HD recorder die onze provider ons in zo'n aanlokkelijk aanbod had "aangesmeerd". De beschrijvingen in het boekje waren idd te volgen en nadat er in de muur geboord was en er kabeltjes verlegd waren konden we de smartcard in de daarvoor bestemde gleuf stoppen. Vol verwachting keken we naar het beeldscherm, maar er gebeurde niets. We hadden toch echt het boekje stap voor stap gevolgd. En er stond te lezen dat als je eenmaal die smartcard in die gleuf gestoken had hij er niet meer uit gehaald mocht worden. 

De man werd er nerveus van en brieste dat we die monteur WEL hadden moeten laten komen en dat de materie van dat digitale veel te ingewikkeld was voor de gewone man.

We lieten de boel de boel en op het moment dat de man de hond ging uitlaten heb ik de helpdesk gebeld. Ik had de mazzel dat een vriendelijke rustige mannenstem aan de andere kant van de lijn mij door alle handelingen heen loodste.

Ik sms-te even later dat de boel het deed!!

"Hoe heb je dat gedaan"? vroeg de man bij thuiskomst. Tja, voor hem een vraag voor mij een weet.

Sindsdien kijken we naar …tig zenders, kunnen we de boel stop zetten en even later verder kijken, kunnen we opnemen, afspelen, wissen, we kijken op groot scherm, we kijken zelfs met diepte.

En toch heb ik wel eens een beetje heimwee naar een woensdagmiddag met tante Hannie en een glaasje ranja op de kokosmat in de huiskamer van toen.