In onze deftigste kleren zaten de man en ik in de auto van jongste dochter op weg naar huis. Ze was ons komen ophalen van een welgeslaagde feestavond. Het lukte me, op de achterbank gezeten, niet om de gordel om te doen, het ding zat klem. We namen de verkeerde afslag over een donkere stille weg naar huis omdat we niet zo bekend waren in die buurt en jawel hoor daar gebeurde iets met de auto. Een hels kabaal en na onderzoek constateerde de man dat de knalpijp hing te bommelen. ANWB bellen!
“Ja, maar waar zeggen we dan dat we staan” zei jongste dochter en ze had gelijk dat wisten we alledrie niet. Dus knipperlichten aan en met veel lawaai en een vonkenregen achter ons zijn we verder gereden. Het lukte me nog steeds niet om die gordel om te doen en vanwege de rare situatie achtte ik dat wel zo verstandig. Tijdens mijn poging om dat ding los te trekken zag ik ineens de rode letters van het woordje STOP achter ons oplichten. “En toevallig heb ik mijn papieren niet bij me “verzuchtte dochter. De man stond de agenten te woord, ze vroegen geen papieren, ze namen hun zaklampen, gaven advies en nadat de knalpijp in de achterbak beland was boden ze aan om achter ons aan te blijven rijden tot thuis, voor het geval dat…Ze maakten zich zorgen om mij omdat ik op de achterbank te maken zou krijgen met de dampen van de uitlaat nu de knalpijp eraf was en zo gebeurde het dat ik als een arrestant achterstevoren gezeten in het politiebusje naar huis gebracht werd. Ze hadden natuurlijk gelijk toen ze zeiden dat we een gevaar op de weg waren geweest met die bungelende knalpijp en ze hadden gelijk dat we toch beter de ANWB hadden kunnen bellen, ze hadden gewoon overal gelijk in en ze waren de beste agenten die we die avond maar tegen hadden kunnen komen.
Ellabellablog 