Altzheimer

De tranen lopen over mijn wangen bij het lezen van het artikel in Margriet 50 over Stella Braam en het afscheid van haar vader. Zij heeft een boek geschreven in samenwerking met haar dementerende vader tijdens de laatste drie jaar van zijn leven.

Aan zijn sterfbed leest ze het gedichtje voor dat ze voor hem geschreven heeft:

Ik droom van een land

waar mensen met Altzheimer

gewoon over straat kunnen dolen

op zoek naar hun huis

het voor altijd zoekgeraakte thuis

en dat er dan steeds iemand is die zegt:

” ik breng u wel thuis”

	Stella Braam
	Met haar nieuwste boek ik heb Alzheimer vertelt onderzoeks-journaliste Stella Braam het verhaal van haar demente vader. Het werk is behalve een aangrijpende ontdekkingstocht door de belevingswereld van de mens met Alzheimer ook een noodkreet: De grote dementie golf staat voor de deur. Het aantal dementerenden verdubbelt, het aantal professionele verzorgenden halveert. Politiek, word wakker!

Ik weet niet of ik huil om deze man, om deze woorden, om alle mensen die zich in dat schemergebied van Alzheimer bevinden of om de angst die ik voel omdat ik bang ben dat ik het ook ooit zou kunnen krijgen

brief

brief van Wilma:

Hoi Allemaal,

Gisteren las ik in een nieuwsbericht, dat iemand zijn huis zo volgehangen heeft met lampjes, dat het zo’n  50,- gulden extra stroom per maand gaat kosten, maar dat had hij er graag voor over.

Vanmorgen zat ik als vanzelf informatie te zoeken over de voedselbank in Nederland om te kijken langs welke weg ik iets kan doneren voor mensen in mijn buurt die het met de kerst erg smalletjes zullen hebben.

Ik vier het zelf al behoorlijk bescheiden, maar evengoed kan ik best wat missen vanuit mijn overdaad en ben dan ook van plan om een bedragje over te maken.

(Er kan trouwens ook voedsel gebracht  worden naar meerdere inzamelpunten.)

Begrijp me niet verkeerd: ik gun mezelf en iedereen iets extra’s in de maand december, maar het is vrede en niet vrete op aarde.

We kunnen met z’n allen ook in figuurlijke zin een lampje laten branden om donkere dagen rond kerst te verlichten.Laten we dus heel Nederland ook hiermee volhangen! 

Uit persoonlijke ervaring in het verleden weet ik hoe het voelt om op alles te moeten beknibbelen.

Het is niet aan mij om wie dan ook te verplichten om hier aan mee te doen, maar wil wel het idee doorgeven, dat door jullie weer doorgegeven kan worden enz. enz..

Hopelijk wordt het een hele lange slinger.

Informatie is te vinden op:

www.voedselbank.nl  en  www.voedselbanklimburg.nl

Voor nu veel liefs van Wilma.

nieuwjaarsbrief

Tijdens mijn lagere schooljaren begon je net na Sinterklaas aan de nieuwjaarsbrief voor je ouders. Met de kroontjespen begon je te oefenenen op gewoon papier en als dat lukte zonder vlekken te maken ( zucht) dan mocht je gaan schrijven op de prachtige brief die moeder zelf had mee gebracht uit de stad.

Op nieuwjaardag s’morgensvroeg stond je dan bij je ouders aan het bed en hoorde je die brief uit je hoofd te kennen en zonder haperen aan hen voor te lezen…

In 1958 zal het er ongeveer zo uit hebben gezien:

Ik ben zo blij ‘ dat ’t Nieuwjaar is en dat ik een brief mag schrijven, om u een zalig en gelukkig Nieuwjaar te wensen.Ik wil u zo gaarne veel plezier doen, daarom bid ik alle dagen voor u, en ik zal mijn best doen om een lief en deugdzaam dochtertje en zusje te zijn.Lieve Vader en Moeder, Ik wil heel het Nieuwe Jaar door voor U een zonnestraaltje zijn,Uw dankbaar kindje,

muffins en een hartige cake

Het borduurclubje is ontstaan doordat een aantal dames in het bezit van een borduurmachine elkaar zijn gaan helpen om om te gaan met die machine en de bijbehorende software. Daarna is zo gaandeweg de traditie ontstaan dat we om de vijf weken bij een van ons thuis aan een of ander thema werken en dat hoeft niet direct iets te maken te hebben met machinaal borduren.

Gisteren was het mijn beurt om de dames te ontvangen en we zijn een ketting gaan haken van de pareltjes van weer een andere vriendin en twee dames hebben kersthuisjes geknutseld.

Voor de lunch serveerde ik de snelle tomaten soep van Maartje, muffins en een hartige cake. De laatste recepten kwamen van de site van culinoor, maar op verzoek zet ik ze ook op mijn web:

hartige muffins:

375 gram bloem

1 thl bakpoeder

1 mespuntje zout

250 ml karnemelk

125 gram boter

2 eieren

eerst de natte delen en de droge delen apart bij elkaar mengen, daarna alles in een kom snel mengen het deeg moet nog enigszins klonterig zijn dat geeft het beste resultaat. Je kunt ze vullen met noten, olijven kaas, noem maar op. Op een andere site las ik dat je ze 20/25 minuten bakt op 200 graden.

hartige cake:

100 gram geraspte kaas

1 thl bakpoeder

100 ml melk

180 gram bloem

3 eieren

1 mespuntje zout.

Ik heb er mijn eigen methode in gezocht omdat op de site niet goed duidelijk is hoe de werkwijze hoort te zijn. Ik ben begonnen met het kloppen van de eieren, daarna de melk erbij, de gemende droge ingrediënten en de vulling bestaande uit noten/olijven/ gedroogde tomaten naar eigen keuze heb ik erdoor gespateld. 20-25 minuten op 160 graden bakken eventueel inprikken met naald om te controleren of het gaar is.

Ik denk dat ik bij een volgende keer, bij beide recepten, iets meer zout, meer kruiden en ipv bakpoeder backing-soda gebruik.

in de trein

Hij zag haar, maar herkende zijn oude jeugdliefde niet meteen. Zij knikte eerst en daarna sprak zij hem aan, wellicht dat ook bij haar de herkennig enigzins traag op gang kwam.

Hij: “ik herkende je aanvankelijk niet, hoe gaat het met je?”

zij: “mwa, het gaat wel…”

hij: “nou, je bent niet echt enthousiast”

zij: “tja, het gaat soms niet zoals je zou willen”,

hij: “ja,ja en we worden allemaal een dagje ouder” en ging daarna gauw zitten en opende zijn krant. Zij liet het daar ook maar bij en bevroor alles wat ze eventueel nog had willen zeggen….

Toen zij de trein verliet sliep hij en met een laatste blik op hem vervolgde zij haar weg.