loung ung

In de voorbereiding van een reis naar Cambodja lazen oudste dochter en ik het boek: “eerst doodden ze mijn vader” van de Cambodjaanse Loung Ung. We waren beide bijzonder onder de indruk van het boek en hebben door het lezen van het boek een ander gevoel gekregen tov het land en zijn bevolking. Oudste realiseerde zich dat alle leeftijdsgenoten die ze daar tegen zal komen deze vreselijke oorlog hebben meegemaakt. Hoe verschrikkelijk is het toch dat een ideologie uit kan groeien tot een idioterie. Mensen die door omstandigheden hun donkerste kanten (moeten? willen? kunnen?) laten spreken. Isabel Allende zei ooit dat ze in de bevoorrechte positie verkeerde dat ze nog nooit haar donkerste kant had hoeven aanspreken en daar moest ik heel vaak aan denken tijdens het lezen van het boek.

Loung Ung is vijf jaar als de Rode Khmer in 1975 de stad Phnom Penh bestormt. Samen met haar familie vlucht het jonge meisje van dorp naar dorp. Onder Pol Pots regime vermoordt de Rode Khmer twee miljoen Cambodjanen, bijna een derde van de totale bevolking.

Iedere dag moet de familie Ung vechten om haar identiteit verborgen te houden. Om te overleven is het gezin uiteindelijk gedwongen uit elkaar te gaan. Terwijl haar halve familie gexc3xabxecuteerd wordt, verhongert of door ziekte de dood vindt in werkkampen, groeit Loung uit tot een veerkrachtig en vastbesloten meisje. Gewapend met een ijzeren wil biedt ze op wonderbaarlijke wijze het hoofd aan de Rode Khmer en overleeft ze de xe2x80x98Killing Fieldsxe2x80x99.

Tegenwoordig woont Loung Ung in Amerika en is ze woordvoerster van de Campaign for a Landmine Free World.

het advies

In een van die winkels waar je bijna ALLES kunt kopen en dan bedoel ik ALLES. Van kopjes, schoteltjes, bestek,schoolspullen, speelgoed ,huishoud materiaal, textiel en verzorgingsartikelen voor huis,huid en haar. Soms van een bekend merk, soms van een totaal onbekend merk. Als je er binnenkomt ruikt het naar plastic en rubber en op de made-in plaatjes lees je heel vaak China. Laatst een documentaire gezien over milieuregels in dat land…
Enfin, de winkel heeft ook van alles voor de knutselaar en daar kwam ik nog een en ander van te kort. Tijdens mijn speurtochtje door de winkel zag ik dat ze ook bezemstelen en trekkers, borstels en meer van dat soort spul verkochten. Terwijl ik stond te twijfelen met een zachte bezem in mijn handen horende bij een bepaald steelsysteem kreeg ik onverwacht advies. Naast mij stonden twee dames, de een netjes en een beetje een verlegen type. De ander een erg uitbundig ( tikje ordinair) geklede dame met een riante verzameling tatoos op armen, benen en decolletxc3xa9. Op de armen en benen ging het nog wel,maar in het decolletxc3xa9 ging het plaatje verloren in door de tijd ontstane vouwen in het vel.
De verlegen mevrouw zei dat het steel-systeem niets waard was. Ze wilde er nog aan toevoegen dat het na korte tijd uit elkaar viel en dat je er dan niets meer aan hebt. Echter, ze had een spraakafwijking en nadat ze een keer was blijven steken bij het woord systeem kwam ze niet meer echt op gang. Ze kleurde vanuit haar hals langzaam rood en er parelden zweetdruppeltjes op haar neus. De andere vrouw stond erbij te zuchten en met luide stem zei ze dat het altijd hetzelfde was met ” haar”, ze moest zich zo nodig ergens mee bemoeien en dan kwamen ze steevast voor schut te staan met dat gestamel en gestotter van ” haar”. Ze wist werkelijk niet waarom ze ” haar” toch weer meegenomen had de stad in.
Ik stond er enigszins verbouwereerd naar te kijken en te luisteren, maar op het moment dat ik wilde reageren zei de verlegen mevrouw bijna zonder te stotteren dat zij degene was met een auto en een rijbewijs en dat zij ( met de tatoos) zich gedeisd moest houden anders kon ze lopen.
Ik heb een gewone houten steel en een gewone bezem gekocht want ik dacht dat ik het advies niet moest negeren.