In de voorbereiding van een reis naar Cambodja lazen oudste dochter en ik het boek: “eerst doodden ze mijn vader” van de Cambodjaanse Loung Ung. We waren beide bijzonder onder de indruk van het boek en hebben door het lezen van het boek een ander gevoel gekregen tov het land en zijn bevolking. Oudste realiseerde zich dat alle leeftijdsgenoten die ze daar tegen zal komen deze vreselijke oorlog hebben meegemaakt. Hoe verschrikkelijk is het toch dat een ideologie uit kan groeien tot een idioterie. Mensen die door omstandigheden hun donkerste kanten (moeten? willen? kunnen?) laten spreken. Isabel Allende zei ooit dat ze in de bevoorrechte positie verkeerde dat ze nog nooit haar donkerste kant had hoeven aanspreken en daar moest ik heel vaak aan denken tijdens het lezen van het boek.
Loung Ung is vijf jaar als de Rode Khmer in 1975 de stad Phnom Penh bestormt. Samen met haar familie vlucht het jonge meisje van dorp naar dorp. Onder Pol Pots regime vermoordt de Rode Khmer twee miljoen Cambodjanen, bijna een derde van de totale bevolking.
Iedere dag moet de familie Ung vechten om haar identiteit verborgen te houden. Om te overleven is het gezin uiteindelijk gedwongen uit elkaar te gaan. Terwijl haar halve familie gexc3xabxecuteerd wordt, verhongert of door ziekte de dood vindt in werkkampen, groeit Loung uit tot een veerkrachtig en vastbesloten meisje. Gewapend met een ijzeren wil biedt ze op wonderbaarlijke wijze het hoofd aan de Rode Khmer en overleeft ze de xe2x80x98Killing Fieldsxe2x80x99.
Tegenwoordig woont Loung Ung in Amerika en is ze woordvoerster van de Campaign for a Landmine Free World.