Thuis gekomen bekeken we een schilderij dat jaren geleden gemaakt werd door onze kleinkinderen en we vonden het kunst van de bovenste plank. Omdat kleindochter er een schaap in zag gaven we het een klinkende titel: oveja.
Op de bucketlist stond een bezoek aan het Cobramuseum in Amstelveen. Een speciale tentoonstelling vanwege het 75 jarige bestaan van het Cobra initiatief was de aanleiding om nu echt eens te gaan kijken. Vijfenzeventig jaar geleden verenigden zich een aantal kunstenaars. De naam Cobra is een samentrekking van Copenhagen, Brussels en Amsterdam. Voor Nederland waren dat de kunstenaars Karel Appel, Corneille en Constant. Samen gooiden ze het roer om, we wilden helemaal opnieuw beginnen, net zoals een kind. Zo verwoordde Appel de intentie van de beweging.
(Cobra-kunst
Het was het begin van een nieuw tijdperk met ‘alles mag en alles kan kunst’. De vreugde van totale geestelijke en artistieke vrijheid en spontaniteit van de Cobra-kunst moest een tegenwicht bieden aan de nachtmerrie van de oorlog. Cobra zorgde in Nederland voor grote ophef. In kranten werd gesproken over geknoei, gekladder en verlakkerij. Cobra is kleurrijke, expressief-spontane schilderkunst die doet denken aan kindertekeningen. “Dat kan mijn neefje van 6 ook!” is nog altijd een veelgehoorde uitspraak bij de kunstwerken van de Cobra-kunstenaars. Het past bij het Cobra gedachtegoed: vrijheid, lef, experiment en inclusief, want iedereen is kunstenaar. Duizend dagen maakten de Cobra-kunstenaars kunst, daarna gingen ze weer hun eigen weg. Duizend dagen die tot op de dag van vandaag veel invloed hebben. Het toen zo revolutionaire Cobra is tegenwoordig verankerd in de Europese kunstgeschiedenis.)
Er hangt een grote collectie in het museum, veel internationale namen, er zijn een soort van dwarsverbanden aangelegd door de compostie van de tentoongestelde werken. Helaas zie ik dat dan niet. Net zomin als ik in een heel bont schilderij de titel terug vind. De werken van kinderen van over de hele wereld en de werken in het Cobra atelier ook door kinderen gemaakt waren in mijn ogen soms zelfs mooier dan.