Tijdens de heuvelland vierdaagse die we liepen zagen we heel veel landschappen voorbij komen. Heuvelland, vlakke gebieden met akkerbouw, mooie dorpjes. We gingen bergje op en bergje af, we liepen langs minstens 20 wegkruisen en diverse Mariakappelletjes, ( volgend jaar ga ik ze allemaal fotograferen). We liepen niet alleen, er waren 6500 mensen aangemeld en de organisatie was ( weer) perfect. Grote parkeerplaatsen voor al die auto’s, extra bussen, bewaakte fietsstallingen en onderweg goed georganiseerde rustplekken. De mensen van de vrijwillige verkeersregelaars zorgden overal voor veiligheid op de oversteekplaatsen
De wandelaars waren van allerlei pluimage. Oud, jong, goed ter been of langzaam maar wel met veel doorzettingsvermogen. Met bewondering zag ik een man op twee krukken, hij liep vier dagen achter elkaar zeven kilometer. Een mevrouw vertelde met enige trots dat ze liep met drie nieuwe gewrichten en dat het zo goed ging.
Twee keer zagen we twee jonge vrouwen die beurtelings een kind van toch gauw anderhalf jaar op hun rug droegen in een draagstel, kwestie van oefenen zei een van hen. Mensen liepen op goede wandelschoenen, maar ook op teenslippers, teva’s en croc’s. En dat terwijl de wegen soms glad waren of erg ongelijk en vol rollende kiezelstenen.
Het mooiste vond ik dat er zo’n soort saamhorigheid was. Iedereen was met hetzelfde bezig, iedereen hield rekening met elkaar, bijna geen onvertogen woord was er te horen.
Later vertelde iemand dat een meneer luid en trots gezegd had dat ze met z’n vieren op één aanmelding liepen…..heeft hij geluk gehad dat ik daar niet bij was want dat is niets om trots op te zijn. De euro’s voor de aanmelding worden ook gebruikt voor zijn veiligheid…