African mama's

Vanavond naar “the African mama’s” geweest. Een echte AANRADER. kijk voor hun speeldata op:African mama’s on tour.

Na het succes van de afgelopen seizoenen opnieuw in Nederland: De power, veerkracht, vitaliteit, energie, levensvreugde en warmte van de African Mama’s!

Tropische warmte! Het zijn eigenschappen die je niet alleen terugvindt in de Afrikaanse muziek en dans, maar zeker ook in de vrouwen die deze show voor u opvoeren. Via muziek en dans schetsen de zestien African Mama’s in een nieuwe show het leven van de Afrikaanse vrouw: haar kinderjaren, de inwijdingsrituelen, huwelijk, geloof, moederschap, de feesten, maar ook de soms pijnlijke werkelijkheid.

Verhalen die verpakt worden in swingende Afrikaanse songs en dansen maar ook in gospels, blues, African jazz, township jive en geheime rituele dansen. ‘Pata Pata’ en de ‘Click song’ komen voorbij, maar ook ontroerende slaapliedjes en erotiserende bruiloft songs, de (geheime) slangendans en de Riet-dansen voor de maagdelijke bruiden van de koning. Stampende jazzdansen en harmonieuze kerkliederen. Deze zestien African Mama’s laten u na twee uur ademloos achter.

beetje misselijk

Ik sta aan de kassa van de supermarkt te wachten totdat ik aan de beurt ben. De kassamevrouw heeft haar grote gouden oorbellen in die meedansen met iedere beweging die ze maakt. Ze probeert haar kauwgom weg te drukken in een wangzak, maar geregeld zie ik het witte ding voorbij flitsen als ze vertelt met de klant die voor mij aan de beurt is.

De kassamevrouw is zwanger van haar tweede kindje.”Iedere morgen misselijk en dan moet ik ook nog eens rennen om die kleine naar het kinderdagverblijf te brengen”. Het leven is zwaar zo hoor ik haar vertellen.

Intussen heb ik mijn boodschappen op de band gelegd en als ik aan de beurt ben knikt ze me toe met een vermoeide blik in de ogen. De andere klant staat haar boodschappen in een tas te stoppen en de twee vrouwen komen niet uitgepraat. Kinderen, opvang, luiers, huilen, slapen en vooral het gebrek daaraan.

Tussen mijn boodschappen bevinden zich twee potjes verse kruiden,  peterselie en basilicum ze geuren zich een weg langs de scanner. De kassamevrouw rimpelt haar neushoeken omhoog en zegt: “bah, dat stinkt”! Enigszins verbouwereerd reageer ik dat het voor sommige mensen geen stank maar een heerlijke geur is. Ze vraagt me wat ik met die kruiden doe en ik vertel dat ik ze toevoeg aan mijn gerechten. Ongevraagd vertelt zij dat ze peper, zout, maggi en ketchup in huis heeft en dat ze daarvan soms niet eens weet wanneer ze ze gebruiken kan. Ze houdt niet van koken.

Terwijl ze dit vertelt flits de kauwgum driftig rond in haar mond.

Als ik de winkel verlaat ben ik ook een beetje misselijk.

vier minuten

Dinsdag met buurvrouw naar de film “Vier minuten” geweest. Een film over het leven van twee vrouwen uit verschillende generaties. Beiden hebben een heel pakket aan levenservaringen te dragen en uiteindelijk kunnen ze die neerleggen in hun liefde voor de muziek.

credits: Chris Kraus, Duitsland 2006, 112 min., Duits gesproken. Met: Monica Bleibtreu, Hannah Herzsprung, Sven Pippig, Richy Mueller, Jasmin Tabatabai, Amber Bongard

Dit aangrijpende muzikale drama kan worden omschreven als GOOD WILL HUNTING in een vrouwengevangenis.

De bejaarde oude vrijster Frau Krueger geeft sinds 1944 iedere ochtend klassieke pianoles aan de bewoners van de vrouwengevangenis in Luckau. Verbitterd en levensmoe neemt ze met tegenzin nieuwkomer Jenny onder haar hoede. Maar als ze eenmaal Jenny’s pianospel hoort, verandert ze van mening. Al op tienjarige leeftijd gaf Jenny pianoconcerten in volle zalen, maar als tiener raakt ze aan lager wal. Pas in de gevangenis wordt ze herenigd met haar grote passie. Krueger besluit het meisje om te toveren tot het muzikale wonderkind dat ze ooit was. Maar haar beschermelinge heeft diepe littekens overgehouden aan haar gewelddadige jeugd waarin ze werd misbruikt en saboteert iedere kans om buiten de muren van de gevangenis te kunnen spelen.
De film werd benoemd tot beste Duitse film en Monica Bleibtreu tot beste actrice tijdens de uitreiking van de Duitse Filmprijzen. 

In haar laatste optreden in de film weet Jenny in muziek uit te drukken wat je in geen duizend woorden kunt zeggen. Huiveringwekkend mooi.

herfst

Gisteren zag ik een prachtige lucht,

schapenwolkjes die hun best deden om de zon tegen te houden.

Aan alle kanten lekte de schittering er tussendoor.

Een magistraal orkest van licht,

dansend door de wind

In het bos gloeide de ene boom na de andere,

elkaar de loef afstekend in kleur.

De grond bezaaid met rood-bruin-zwart en groen.

De winter nadert,

om alles in grijs te veranderen.

Carolien

Vorige week belde ex-collega Inge om me te vertellen dat Carolien Ronnes was overleden. Ze ( Inge) klonk heel erg te neer geslagen, ze vertelde dat Carolien op vakantie geweest was, dat haar ouders haar hadden afgehaald op het vliegveld, dat ze het die dag nog gezellig gehad hadden met elkaar en dat Carolien vervolgens niet was komen opdagen op het werk. Het einde van het verhaal was dat Carolien een hartstilstand had gehad, Ze was pas 37 jaar oud.

Inge zei dat ik zeker wel wist wie Carolien was. Ik ben sinds twee jaar een ex-collega en zowieso slecht in het onthouden van namen.

Woensdag is er een indrukwekkende crematiedienst geweest zo werd me verteld.

Gisteren kreeg ik de foto van Carolien en toen ben ik pas echt geschrokken, deze lieve meid, deze aardige ex-collega, dit mooie jonge mens, DEZE Carolien was het dus. Als ” onbekende” collega zat ze, sinds het telefoontje van Inge, al in mijn gedachten, maar nu ik haar gezicht en haar persoonlijkheid erbij weet nu laat het me niet meer los. Zij was een van die mensen die doen zoals hun hart het hun ingeeft, ze was aardig en correct maar stond op tegen onrecht en dat heb ik altijd aan haar bewonderd.

Als ik me probeer voor te stellen wat haar ouders meemaken wordt alles donker, dat gaat m’n voorstellingsvermogen te boven.

Ik kan als troost niets anders verzinnen dan dat dit mooie mens nooit meer uit mijn herinnering zal verdwijnen.

dierendag

Juffrouw Winter uit Brno in Tsjechië schreef in mei 1927 een belangrijke brief. Zij stelde voor om één dag per jaar speciaal aan de dieren te denken. Die brief stuurde zij naar Margaret Ford in Londen. Miss Ford was voorzitster van de wereldvereniging van de dierenbescherming. Zij vond het een prachtig idee en de beide dames kwamen overeen dat 4 oktober een goede datum voor zo’n dierendag zou zijn. Dat is namelijk op de katholieke kalender de dag van de heilige Franciscus van Assisi.
Franciscus woonde in de twaalfde eeuw in Italië. Eerst leefde hij een beetje wild. Daar kreeg hij spijt van en toen vond hij het belangrijk dat iedereen hoorde wat in de bijbel staat geschreven. Daarom vertelde hij over God, aan ieder die het maar wilde weten, zelfs aan de dieren in het veld. En ze kwamen luisteren, de vogels, de vissen, de hazen, de herten.
De meeste mensen weten dat niet en vieren op 4 oktober gewoon dierendag. Ze geven hun goudvis extra vissenvoer, kopen een koeienbot voor hun hond of gaan de eendjes in het park oud brood voeren. Op veel scholen nemen kinderen een dier mee de klas in: katten en muizen, honden en konijnen.

In Nederland werd in 1930 voor het eerst dierendag gehouden. 66 jaar eerder, in 1864 was in Den Haag de Haagsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren opgericht in navolging van al bestaande verenigingen elders Europa en als eerste van een reeks plaatselijke verenigingen in Nederland. In 1877 werd haar naam veranderd in Landelijke Vereeniging en onder die naam sloten de meeste lokale verenigingen zich aaneen. De belangrijkste doelstellingen van de Ver(e)eniging (afgekort: de Dierenbescherming) waren en zijn nog steeds de tot stand koming van de wetgeving voor dieren en de controle op de naleving van dierenwetten. Na de eerste Wereldoorlog begon zij ook voorlichting te geven via brochures, folders, film, krant, radio en televisie. Dierendag werd vanaf 1930 de belangrijkste dag in het jaar voor het houden van voorlichtingscampagnes.

Ik ben van mening dat je iedere dag moet stilstaan bij het welzijn van dier en mens en dat het eigenlijk niet nodig zou moeten zijn om campagnes en speciale dagen te moeten houden om aandacht te vragen.

Daarom op 4 oktober niet alleen een aai cq glimlach voor een dier, maar gewoon voor iedereen die je tegenkomt……